"коли-небудь" стало маленьким
i я перестала його поминати –
зiбгалось до "завтра", що пише напам’ять
указ до роботи.
так краще, мабуть,
бо за привiдом довгим життя
розгублю i те, що знайшла,
та i те, що знайти не бажала,
"коли-небудь" – мара,
що щастя за горло тримала
та стиснула кiгтi.
даремно,
бо щастя – вода.
15.10.23
Олена Ришкова
Для того щоб i2 коректно прочитала вірш, мова пристрою повинна бути - Українська
